"Lifeline" is een organisatie die via de telefoon hulp wil bieden aan mensen in nood die er behoefte aan hebben eens met iemand te praten. Of in dit stuk alle (vrijwillige) "medewerkers" van lifeline even competent zijn, is een andere vraag.
"Lifeline" is echter vooral het verhaal van Marie-Jeanne. Je zou inderdaad kunnen zeggen dat zij "in nood" is en behoefte heeft aan een bemoedigend steuntje in de rug, want ze is nu al maandenlang ziek en bedlegerig en diep in haar binnenste denkt zij dat het met haar afgelopen is. Maar haar familie zwijgt dat ze zweet, op bevel van Agnes, de schoondochter. "De gendarm", zegt Marie-Jeanne.

Dit stuk is dan ook het verhaal van haar moeizaam achterhalen, aanvaarden en uiteindelijk ook overwinnen van de waarheid. Daar speelt "Lifeline" ook zijn rolletje in. Weliswaar niet op de manier die je zou mogen verwachten, maar toch.

Een triestig stuk? Dan ken je Marie-Jeanne nog niet goed. De Antwerpse uitdrukking "optimist tot in de kist" is voor de volle 100% letterlijk op haar van toepassing. Haar humor is onverwoestbaar, net zoals zij zelf, zoals zal blijken. Ze is een zegen voor al wie met haar in aanraking komt: haar familie die ze als een echte vrouwelijke "godfather" domineert en commandeert, haar vrienden, de bezoekers en misschien ook voor de toeschouwers.

Marie-Jeanne

Het is onbeleefd om de leeftijd van een dame te verklappen, maar je mag toch rustig van "derde leeftijd" spreken. Trouwens, ze zou eens hartelijk lachen moest je haar een "dame" noemen terwijl ze 't hoorde. En haar leeftijd belet haar niet om kordaat haar omgeving te overheersen. Alhoewel. Nu ze al een hele tijd ziek is, beginnen er soms barsten te komen in haar pantser van humor. Maar een optimist blijft ze. Optimist tot in de kist, zoals ze in Antwerpen zeggen...

Roger

Haar zoon. In Antwerpen zeggen ze: "Klein maar erg" "Ne smalle", maar hij werkt wel aan de dok. Laat zich niet op zijn kop zitten, tenminste als Agnes niet in de buurt is.

Agnes

De vrouw van Roger. Ze heeft haar man en dochter stevig onder de duim. Marie-Jeanne noemt haar "de gendarm". Dat is een term van voor de politiehervorming. Het vele extra werk dat zo een langdurig zieke in huis mee brengt, groeit haar af en toe boven het hoofd.

Elleke

De dochter van Agnes en Roger. De lieveling van haar zieke bomma. "Het braafste kind van de wereld", maar ze komt wel met een verrassing thuis.

Hugo

De vrijer van Elleke. Alleen, ze weten het thuis nog niet. Een student die het allemaal nog zo direct niet ziet zitten, maar dan een kloek besluit neemt.

Jaak

Een oude jeugdvriend van Marie-Jeanne. Ze zijn zelfs ooit eens verliefd geweest, lang geleden. Maar de zee trok de jonge Jaak onweerstaanbaar weg. Nu is hij gepensioneerd en ze zien elkaar nog wel eens, af en toe. Niet te dikwijls, want Agnes steekt stokken in de wielen.

Dokter

Is de laatste maanden een vaste bezoeker in huis. Hij weet bij Marie-Jeanne de wittekes staan.

Pastoor

"Komt nog eens langs" op de verjaardag van Marie-Jeanne. Aanvankelijk houdt ze hem voor een "pezewever", maar dat betert wel.

Joris

Een vrijwilliger van Lifeline. Geeft zich met hart en ziel om de problemen van anderen op te lossen, maar hij krijgt er zelf ook.

Josee

De "kuisvrouw" van Lifeline. Verschrikkelijk nieuwsgierig en verzot op de problemen van anderen. Plezant als je zatlappen, bisschoppen, zelfmoordenaars en homofielen aan de lijn krijgt.

Alhoewel het verhaal heel simpel is, weet de auteur de ene komische situatie na de andere te creëren. Zijn korte replieken en de grote variatie in de scènes geven vaart aan het stuk. Heel plezierig is het samenlopen ven de replieken in het Lifeline-centrum en de ziekenkamer van Marie-Jeanne. Ze doorkruisen niet alleen elkaar maar zijn ook commentaar op elkaar.
Bij de geziene voorstelling bleek dat als het tempo zakt, het stuk veel van zijn waarde inboet. Wanneer men focust op het tragische, wordt het vlug vervelend. De auteur wil een komedie zien dus moet het stuk ook als dusdanig gespeeld worden.
(OPEN DOEK)

Van humor kan je het meest genieten als je triest bent. En trieste dingen kan je het sterkst aanvoelen na het lanceren van een goeie grap. Lifeline is een mengeling van beide levensgedragingen. En, ik kan je verzekeren, de lach zal niet uit de lucht zijn. Donker gekleurde humor, pittige volkse dialogen, schalkse woordspelingen, verbluffend goed getekende personages, zo uit het dagelijkse leven gegrepen, het zit er allemaal in.
(GVA)

Lifeline is geen klucht maar een sfeerstuk waarin met een eigenlijk tragisch gebeuren duchtig mag gelachen worden terwijl de gevoelige zielen niet beschaamd moeten zijn om hun zakdoeken te gebruiken.
(KORTENAKEN)